«Το να είσαι φτωχός λύνεται, δεν είναι πρόβλημα. Το να είσαι φτωχός στο μυαλό είναι πρόβλημα και δε λύνεται με τίποτα»
Αριστοτέλης Ωνάσης
Ο Κώστας είναι επιχειρηματίας πρώτης γενιάς. Προέρχεται από λαϊκή οικογένεια που δεν μπορούσε να του παρέχει πολλά εκτός από τα βασικά. Στέγη, φαγητό, αγάπη και 18 χρόνια τυπικής δημόσιας εκπαίδευσης.
Από μικρός του άρεσε να έχει χαρτζιλίκι για να μπορεί να κάνει πράγματα χωρίς να επιβαρύνει τους γονείς, που έτσι και αλλιώς δεν περίσσευαν. Από τα 15 εργαζόταν το καλοκαίρι λάντζα σε καφέ του χωριού με σκοπό να έχει χρήματα για να μπορεί στο υπόλοιπο των διακοπών του να αγοράζει όσα «παγωτά» ήθελε.
Μια μέρα δίπλα στο ψυγείο με τα παγωτά είδε έναν αυτόματο πωλητή αναψυκτικών και αμέσως πήγε και έβγαλε μια λεμονάδα. Με το που άκουσε τα κέρματα να πέφτουν και να βγαίνουν τα κουτάκια στο μυαλό του άστραψε μια ιδέα. Πόσο άραγε να κάνει ένας αυτόματος πωλητής ; Γνωρίζω ένα σημείο που αν υπήρχαν κρύα αναψυκτικά θα αγόραζαν όλοι, αναρωτήθηκε.
Το επόμενο καλοκαίρι ο Κώστας έκανε οικονομίες και αγόρασε έναν αυτόματο πωλητή, ήταν πλέον επιχειρηματίας χωρίς να το ξέρει. Το ένα έφερε το άλλο και ο Κώστας μέχρι τα 19 του είχε 60 αυτόματους πωλητές που του απέφεραν περισσότερα από 2000€ / μήνα καθαρά κέρδη.
Από το σχολείο τα μοναδικά μαθήματα που παρακολουθούσε ήταν αυτά των μαθηματικών για να μπορεί να κάνει υπολογισμούς αλλά και το μάθημα της οργάνωσης και διοίκησης επιχειρήσεων. Γρήγορα κατάλαβε ότι το βιβλίο της Ο.Δ.Ε. είναι απαρχαιωμένο και αποφάσισε να μπει στο πανεπιστήμιο σε μια σχολή σχετική με επιχειρήσεις και οικονομικά για να μπορέσει να επεκτείνει τις γνώσεις του.
Έκανε λοιπόν μια επίσκεψη στο δημόσιο πανεπιστήμιο της πόλης του. Διαπίστωσε ότι εκεί πραγματικά με την επιστήμη των επιχειρήσεων ασχολούταν ένα 5% φοιτητών και ένα 10% των καθηγητών. Οι υπόλοιποί απλά κοροϊδεύαν τον εαυτό τους. Οι φοιτητές τεμπέλιαζαν με το άλλοθι ότι σπουδάζουν και έτσι έτρωγαν τα χρήματα των γονιών τους. Οι καθηγητές επίσης τεμπέλιαζαν και έτρωγαν τα χρήματα του κράτους με το άλλοθι ότι δεν υπάρχει κάποιος ικανότερος να τους αξιολογήσει!
Εικόνα 1 Ελληνικό Πανεπιστήμιο από την Εφημερίδα Καθημερινή
Ο Κώστας φέρθηκε έξυπνα αντί να σπαταλήσει 4 χρόνια και αρκετή προσπάθεια για να μπει στο δημόσιο πανεπιστήμιο προτίμησε να αγοράσει γνώσεις. Ήξερε ότι στην ελεύθερη αγορά αν είσαι μαθητής – πελάτης, οι καλοί επιχειρηματίες στον τομέα της εκπαίδευσης θα τον σεβαστούν και θα του πουλήσουν ένα καλό προϊόν. Έτσι έκανε μια έρευνα αγοράς και αγόρασε ένα πακέτο εξ’ αποστάσεως εκπαίδευσης από ένα αμερικάνικο πανεπιστήμιο. Δεν είχε «τίτλους» το πρόγραμμα ούτε σου υποσχόταν μια θέση στο «δημόσιο», είχε όμως το καλύτερο εκπαιδευτικό υλικό για να μάθει κανείς να φτιάχνει ένα σωστό Business Plan, ένα σωστό Marketing Plan και βασικές γνώσεις λογιστικής.
Ο Κώστας μέσα σε ένα χρόνο πραγματικής επιχειρηματικής εξάσκησης μέσω των αυτόματων πωλητών και στοχευμένης – πληρωμένης γνώσης είχε περισσότερες γνώσεις από ότι ο μέσος όρος των πτυχιούχων του πανεπιστημίου.
Μέχρι τα 29 ο Κώστας είχε εκτός από τους αυτόματους πωλητές περισσότερες από 4 επιχειρήσεις και κέρδιζε περισσότερα από 400.000€ κάθε χρόνο.
Τι έκανε σωστά λοιπόν ο Κώστας και ενώ ήταν φτωχός κατάφερε και άλλαξε την μοίρα του; Ο Κώστας δεν ήταν φτωχός στο μυαλό και κατάλαβε 2 πολύ σημαντικά πράγματα.
- Η γνώση είναι προσωπική υπόθεση και η απόκτησή της είναι κάτι που δεν σταματάει ποτέ. Η γνώση πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν αγαθό και θα πρέπει να εξετάζουμε την ποιότητα που μας παρέχουν και να μην σπαταλάμε τον χρόνο μας σε κακή τυπική εκπαίδευση.
- Στην ελεύθερη αγορά αξιολογείσαι κάθε μέρα, αν δεν αξίζουν τα προϊόντα ή οι υπηρεσίες σου φεύγεις και έρχεται αυτός που αξίζει.
Ήταν μια ιστορία του Ανέστη Σταμάτη